De zee, wie houdt er nu niet van de zee? Ik ben zeker fan, al sinds mijn jeugd. Ieder jaar een week aan zee en daar keek ik maanden op voorhand al naar uit. Ik herinner mij nog steeds m’n eerste speelgoed zeilbootje, jaren later was het een echt zeilscheepje.
De zee werkt voor mij stimulerend. De oneindig veranderende beweging en de kleuren zijn een voortdurende bron van inspiratie. Het vastleggen van de kracht van dat water is voor mij een grote uitdaging.
De kalmte zelf, vlak als een pannenkoek, rustgevend, uitnodigend, kabbelend, dan weer onrustig, onstuimig, hoge golven, kolkende massa, verwoestend en dreigend.
Ik hou ook van de geur van de zee en het geluid van de golven. Dat is voor mij rustgevend en daar wordt ik blij van.
Het is een levenslange passie. De fascinatie en de uitdaging om water te schilderen met al z’n nukken en schoonheid is een nooit eindigende bron van persoonlijke voldoening, of frustratie als de muze niet mee wil.
Ik zie mezelf als een soort reporter die de zee in al z’n vormen wil vastleggen voor het genot van de komende generaties.

Ronny Moortgat